In 1957 hoorde ik, als twaalfjarig meisje, via de radio, dat de fam. Zevenbergen uit Abbenbroek, als 100.000 emigranten naar Austalie zijn gegaan. En ik dacht gelijk mij mezelf ' dat wil ik later ook' !!

Ik trouwde in 1964 met Teun en stelde voor in Australie voor ons beiden een toekomst op te bouwen. Samen werken aan een toekomst is mijn grootste ideaal. Hij wilde echter alleen in zijn geboorteplaats Rockanje wonen. Teun is in 1981 overleden. Toch bleef de gedachte in mijn hoofd spelen..Toen ik 50 jaar werd in 1995 ben ik op ' rondreis' door Australie gegaan om een indruk van het land en de mensen te krijgen. En sindsdien ben ik hier verscheidene keren geweest met Wil en nu alweer 2 keer alleen. Veel gesprekken gevoerd met emigranten. Zij voelen zich allemaal Australisch, maar met een Afrikaanse, Italiaanse, andere of Hollandse achtergrond.

Maria, zij is van Italiie, vertelde mij, dat haar vader vroeger steenhouwer was in het noorden van Italie, tegen de Oostenrijkse grens aan. Erg arm. Hij wilde zijn gezin een betere toekomst bieden en is in 1955 naar Australie gekomen. Hij heeft hier zijn bedrijf bloeiend gemaakt.

Vele hebben in de 'mijnen' gewerkt. Er was zelfs een plaats Mount Isa, met alleen mensen uit alle delen van de wereld, die hier werkten. Er werd heel goed verdiend en dank zij de multiculturele samenleving een grote verbondenheid. Leo's oudste broer Adrian heeft hier zelfs een 'fabriek' van zichzelf gehad.

De meeste Afrikanen zijn ca. 1975 naar Australie gekomen, niet om politieke redenen, maar echt voor hun toekomst. De meeste wonen in prachtige huizen en hebben goed werk.

Ik vind het zo interessant om met deze mensen te praten, over hun geboorteland en hun 'nw' land. Emigranten zijn een uitstervend ras, hun kinderen nml zijn hier geboren en voelen zich 100% Aussie.

Toch ben ik NU, op mijn leeftijd, blij dat ik in Nederland woon. Vertrouwd allemaal en kan ik verlangen naar mijn eigen omgeving, mijn eigen vrienden en familie.

Beleefdheidvormen is een natuurlijk gegeven hier. Overal word er ' Thank You' voor gezegd.

En dat wil ik ook zeggen, na deze 6 weken. Thank You, dat ik dit immens mooie en gastvrije land heb mogen bezoeken.

Vele mooie momenten ervaren. Veel indrukken opgedaan. En trieste berichten ontvangen.

Je zit ver weg en toch via de mail weer niet, ben toch blij met dit medium en bedankt velen van jullie voor hun berichten aan mij.

Misschien schrijf ik nog een stukje over deze laatste dagen, voor ik zaterdag de 31ste op het vliegtuig stap van Singapore Airlines voor een vlucht van 23 uur, met een overstap in Singapore naar huis, waar ik zondagmorgen 1 april om 7 uur zal aankomen.

In ieder geval zal ik afsluiten met het verhaal van mijn thuiskomst.

De lieve groeten van Mijnie van der Hoek - 27 maart 2012