22. Weer thuis in Holland

1 april 2012 landde ik na een vlucht van 13 uur uit Singapore weer in mijn vertrouwde Holland. Een nachtvlucht met heel veel turbulentie, dus zitten blijven. ( vanaf Brisbane - Singapore = 10 uur).

Mijn dochter, schoonzoon en Bas en Marloes wachtte mij op. Een warm weerzien na een periode van 12 weken ! De laatste dagen van mijn trip heb ik in de stad Brisbane zelf doorgebracht bij Karen en Peter Williams, beide uit Zuid Afrika. Brisbane een werkelijk relaxte stad, waar de brede Brisbane Riverdoor heen loopt. Met een fast ferry zijn we op verschillende plaatsen geweest o.a. gewandeld over de met bloemen omringde South Bank.

Het weer.

Terugkijkend op de Austr.periode heb ik meestal mooi zonnig weer gehad. Zeer aangenaam, met altijd buiten van jebeker Nescafe koffie genieten. Van mijn short kan je dus ook soep koken. Ik ben onder de indruk van de vriendelijkheid van alle mensen ( incl. personeel in de restaurants en winkels).

Thuis - 2 april 2012

Het is weer goed om thuis te zijn, in je eigen vertrouwde omgeving, wel een beetje wennen datje binnen moet blijven en maar vanmorgen ook genoten van mijn eigen gezette koffie in mijn makkelijke stoel.

G-day mate en misschien tot ziens, iedereen bedankt voor het meeleven en reacties, Mijnie.

21. Waarom toch weer Australie ?

In 1957 hoorde ik, als twaalfjarig meisje, via de radio, dat de fam. Zevenbergen uit Abbenbroek, als 100.000 emigranten naar Austalie zijn gegaan. En ik dacht gelijk mij mezelf ' dat wil ik later ook' !!

Ik trouwde in 1964 met Teun en stelde voor in Australie voor ons beiden een toekomst op te bouwen. Samen werken aan een toekomst is mijn grootste ideaal. Hij wilde echter alleen in zijn geboorteplaats Rockanje wonen. Teun is in 1981 overleden. Toch bleef de gedachte in mijn hoofd spelen..Toen ik 50 jaar werd in 1995 ben ik op ' rondreis' door Australie gegaan om een indruk van het land en de mensen te krijgen. En sindsdien ben ik hier verscheidene keren geweest met Wil en nu alweer 2 keer alleen. Veel gesprekken gevoerd met emigranten. Zij voelen zich allemaal Australisch, maar met een Afrikaanse, Italiaanse, andere of Hollandse achtergrond.

Maria, zij is van Italiie, vertelde mij, dat haar vader vroeger steenhouwer was in het noorden van Italie, tegen de Oostenrijkse grens aan. Erg arm. Hij wilde zijn gezin een betere toekomst bieden en is in 1955 naar Australie gekomen. Hij heeft hier zijn bedrijf bloeiend gemaakt.

Vele hebben in de 'mijnen' gewerkt. Er was zelfs een plaats Mount Isa, met alleen mensen uit alle delen van de wereld, die hier werkten. Er werd heel goed verdiend en dank zij de multiculturele samenleving een grote verbondenheid. Leo's oudste broer Adrian heeft hier zelfs een 'fabriek' van zichzelf gehad.

De meeste Afrikanen zijn ca. 1975 naar Australie gekomen, niet om politieke redenen, maar echt voor hun toekomst. De meeste wonen in prachtige huizen en hebben goed werk.

Ik vind het zo interessant om met deze mensen te praten, over hun geboorteland en hun 'nw' land. Emigranten zijn een uitstervend ras, hun kinderen nml zijn hier geboren en voelen zich 100% Aussie.

Toch ben ik NU, op mijn leeftijd, blij dat ik in Nederland woon. Vertrouwd allemaal en kan ik verlangen naar mijn eigen omgeving, mijn eigen vrienden en familie.

Beleefdheidvormen is een natuurlijk gegeven hier. Overal word er ' Thank You' voor gezegd.

En dat wil ik ook zeggen, na deze 6 weken. Thank You, dat ik dit immens mooie en gastvrije land heb mogen bezoeken.

Vele mooie momenten ervaren. Veel indrukken opgedaan. En trieste berichten ontvangen.

Je zit ver weg en toch via de mail weer niet, ben toch blij met dit medium en bedankt velen van jullie voor hun berichten aan mij.

Misschien schrijf ik nog een stukje over deze laatste dagen, voor ik zaterdag de 31ste op het vliegtuig stap van Singapore Airlines voor een vlucht van 23 uur, met een overstap in Singapore naar huis, waar ik zondagmorgen 1 april om 7 uur zal aankomen.

In ieder geval zal ik afsluiten met het verhaal van mijn thuiskomst.

De lieve groeten van Mijnie van der Hoek - 27 maart 2012

20. Op bezoek bij de Priester en de Blue Mountains

Van 15 - 22 maart zijn we naar de Blue Mountains geweest en met zijn zessen gelogeerd in een grote Engelse Cottage midden in de natuur van Kaloomba. Met wie ? Maria en Kim, zij is Italiaans en hij Australisch, Desiree en Leo, zij van Zuid Afrika en hij van Brabant, Theo, de broer van Leo, hij is getrouwd met Cheryll en zij is van de Pacific Eilanden (zij was er niet bij) en Mijnie, een echte Hollandse. (Desiree en Leo, is de fam. waar ik verblijf). Vaak hangt er een blauwe waas in de bergen en wij maken mooie wandelingen met elkaar. Ik knap helemaal op in die rust van de natuur. Er is ook een muziekfestival met artiesten van UK en Amerika, ik geniet van hun prachtigemuziek en zang.We hebben een heerlijke week en iedereen is heel aardig en vriendelijk, vooral Maria, met haar Italiaanse achtergrond, werkelijk een schat van een vrouw.

Sydney

Donderdag 22 maart (mijn verjaardag) rijden we naar Sydney voor een bezoek aan Faith en Bruce, zij is donker-Afrikaans en hij Australisch. Je weet niet wat je hier ziet, echt een huishouden van Jan Steen, alles kan hier. Waar een bed is kun je slapen, waar eens stoel staat kun je zitten en er is altijd wat te eten.

Faith kookt 2 x per week voor de Kath. Kerk, waar de minder bedeelden dan komen eten.

De Priester Gerrit Kraan is een Nederlander. Hij is in 1959 hier naar toe gekomen en is 83 jaar. Hij wil graag mij ontmoeten om zijn moedertaal te spreken. We hebben heel interessante gesprekken over zijn jeugd in Utrecht, zijn ouders, vader was turfsteker in de Vinkeveense Plassen en zijn 9 broers en zusters. Hij spreekt perfect Nederlands. Ik vond dit zeer waardevol en wij hebben nog wat vertrouwde gesprekken gevoerd over het 'heengaan' van degene, die je dierbaar zijn.

Het huis van Faith en Bruce is mooi gelegen in een buitenwijk van Sydney met heel veel groene bossages, waar soms kleine slangen uit te voorschijn komen. ( ze kunnen hun kop oprichten en je aankijken, volgens Bruce). Prachtige vogels in de bomen, kakatoes en kleine papagaaien en nog meer gekleurde vogeltjes. Ook spinnen zo groot als je hand, maar dat is minder.

Wij hebben ook de stad Sydney bezocht met het beroemde Opera Huis en een tocht gemaakt door de haven.

Zuid Afrikaans Feest

Zaterdagavond zijn we naar een zuid-afrikaans dansfeest geweest. Iedereen is op de dansvloer, ik heb voor deze gelegen ' dansschoenen' van Desiree gekregen en iedereen brengt lekkere hapjes en zijn eigen wijn mee. Zondagmorgen uitgenodigd bij vrienden voor een brunch. Dat blijkt een barbecue te zijn met een glas wijn om half elf s'morgens. Proost.

We zijn hier met 15 man, met een Afrikaanse achtergrond. Zij zijn heel gastvrij en genieten is hun motto en de gesprekken gaan meestal over hun geboorteland Zuid Afrika.

Dit is voor mij toch weer een bijzondere en interessante ervaring.

Prettige zondag 25 maart, met de hartelijke groeten van Mijnie. Morgen de 26ste vlieg ik van Sydney naar Brisbane.

19. Naar Brisbane bij Leo en Desiree vd Kamp

Zaterdag 10 maart ben ik van het Zuiden vanuit Adelaide naar het Oosten, Brisbane gevlogen met Qantas, een vlucht van ruim 2 uur. Gelijk bij aankomst zijn we doorgereden naar een hotel in Brisbane om de 45ste verjaardag van Sharon, hun dochter te vieren. Ineens zat ik tussen de feestvierende Australiers. Gelukkig is dit een makkelijk volk, dus al snel voelde ik mij opgenomen. s avonds een rit van 100 km naar hun huis in Mountain Creek aan de Sunshine Coast in Queensland. Het is een mooi huis met prachtige tuin. Het klimaat is hier werkelijk zeer aangenaam. Zonnetje schijnt en lekker warm. We leven danook buiten. Desiree heeft me 'de countrysite'laten zien. Groene heuvels met kleine dorpjes en veel riviertjes (creek).

Het strand is vlakbij in het plaatsje Mooloolaba, is Aboriginal naam, en daar heb ik vandaag (dinsdag) doorgebracht, want zij hadden veel afspraken, maar een dag alleen vond ik wel fijn. Donderdag vliegen we naar Sydney vooreen verblijf van 10 dagen in de Blue Mountains in Katoomba. Daar is een muziekfestival. Er is een groot huis gehuurd, want er komen nog meer mensen.

Engels is nu mijn voertaal geworden. Desiree is van Zuid Afrikaanse afkomst en soms spreken we dus een vorm van Nederlands.

Bij Henk en Mary is Adelaide heb ik me thuis gevoeld, zij waren heel aardig voor mij. Nu nog een paar weken en dan vlieg ik 31 maart met Singapore Airlines naar Amsterdam, waar ik zondag 1 april omstreeks 7 uur in de morgen aankom.

Mijnie

18. Mijn beste vriendin overleden Hetty Gilhuis

Lieve mensen,

Wat zit ik ver weg, als ik het bericht ontvang van Kees, dat Hetty vrijdag is overleden.

Maandagavond (aust.tijd) opende ik mail en las het verdrietige bericht. Een machteloos gevoel.

Hetty is mijn beste vriendin. Zij was er altijd voor mij en ik nu niet voor haar.

Woensdagnacht ben ik uren wakker geweest en met mijn gedachten bij het afscheid van Hetty.

Henk en Mary de Ridder zijn heel begripvol en ook haar vriendin Ann. (haar PC mag ik gebruiken, omdat mijn laptop hier niet aangesloten kan worden.

Ik laat het hierbij en ben veel met mijn gedachten bij onze vriendschap.

Mijnie

17. Ziektekosten, AOW en Leslie Ann Hardie

Als je 65 jaar bent ontvang je p.p. ca. 1700 Euro van de staat als pensioen. Vele hebben nog een extra inkomen van 'investments' die ze hebben gedaan en waar ze nu een lijfrente uit ontvangen.

Je hebt voor je pensioen nooit hoeven te betalen. De overheid zegt; Jullie generatie heeft ons land helpen opbouwen, wat ze met de volgende generatie zullen doen is niet zeker. Veel kunnen via hun werkgever een pensioen opbouwen. De overheid vergoed trouwens veel in subsidies (zonnepanelen enz), hier word wel misbruik van gemaakt.

Ziektekosten worden door de overheid betaald. Alles tot dure oorapparaten van resound toe. Voorwaarden zijn dat je preventief veel voor je gezondheid doet. Ze willen je uit het ziekenhuis houden ! Healthcheckes zijn verplicht. Fitness en Gym worden vergoed. Seniorenzwemmen is gratis. Met je 65+ kaart krijg je veel korting. Ik heb een tijdelijke kaart. Deze 3 weken heet ik dan ook 'Leslie Ann Hardie', dus de groeten van LA H.

(ps een volgende keer schrijf ik waarom ik zo ' gek' ben op de land)

16. Bij Henk en Mary in Adelaide

Maandag 27 februari, Wil's verjaardag. Hij zou deze dag 77 jaar zijn geworden.

Met Henk en Mary praat ik veel over Wil, Bill hier genoemd. Over leuke, goede en moeilijke dingen. Zij hebben hem heel goed gekend. Ik merk wel dat het verwerkinsprocess een lang pad is. Eenzaamheid is toch mij metgezel, en dat doet zeer, pijn. ik heb dromen waargemaakt, heelveel gezien, behalve die ene van huiselijk geluk en daar kan ik bedroefd om worden. Gelukkig heb ik veel goeds, vooral kleinkinderen.

Ik heb mijn best gedaan en zal mijn best blijven doen !! (ik vind dat ik dit wel kan schrijven, moet je lezen wat er soms in Libelle staat).

Nou, On the road again

Henk en Mary zijn gastrvrije mensen. Alles kan hier. Hun ex-schoonzoon Gordon, heeft zijn houten vloer laten behandelen en mag er niet op lopen. Hij logeert hier tussen de ontelbare knotten breiwerk wol. Mary breit en haakt dekentjes voor liefdadigheid doeleinden.

Hij heeft smorgens vroeg al ingewikkelde verhalen over 'shares', aandelen.

Je maakt ook je eigen ontbijt, koffie en lunch. S avonds is het Hollandse Pot.

3 a 4 keer per week gaan we om 7 uur in de morgen naar Senioren Zwemmen en een groot buitenbad. Dit is heel gezellig en goed voor mij. Dus Engels praten in het water.

Farm

We rijden naar de ver afgelegen boerderij van Marian en haar gezin. (dochter). en avonds om 10 uur kijken we naar een wedstrijd van Melissa's basketbal (ivm de warmte). s nachts rijden we weer uren door een stikdonker eenzaam land terug. Mc. Leod Daugher's is in dit gebied opgenomen.

Australiers zijn open en vriendelijk, gemoedelijk soms een beetje te gemakkelijk, maar dat komt door de warmte.

In het weekend was het 40 gr. C. Alleen goed toeven in de immens grote winkelcentra en binnen. Heet !! Vandaag dinsdag is het 24 gr. C. Dan is het gelijk koel en heb ik een vest aan.

Nog even over de pracht van de Eucalyptis bomen. Ik hou toch een beetje van dit immens uitgestrekte land.

Bedankt allemaal voor jullie reacties. Het is toch een hele tijd van huis

15. Met een rolstoel over de Luchthaven van Bali voor vertrek Australie

Lieve mensen,

even een kort verhaal. Voor mijn vertrek uit Bali had ik om assistentie gevraagd omdat ikde Engelse Balinese taal niet goed kan begrijpen bij mijn check-in desk.

Tot mijn verbazing stond er een rolstoel op de luchthaven voor mij gereed. Ik moest en zou hierin plaatsnemen. Ik werd door een leuke man van de luchthaven gebracht naar de check-in. Hij zette mijn te zware koffier op de band en zorgde ervoor dat ik mijn boardingcard van VirginBlue Australie kreeg. Ik wilde hier uitstappen, maar dat mocht niet. Daarna naar de office van de Immigratie Dienst, ik had nml een visum voor 2 mnd. Hij met alle papieren naar binnen, daarna via een aparte ingang voor rolstoelen door de paspoortcontrole en Mijnie was binnen ! Helaas ik kon geen winkeltjes kijken, want hij sjeesde met mij door de hele grote ingewikkelde luchthaven naar de GAte, waar je aan boord gaat. Hij wilde de 2 uur, die ik moest wachten bij mij blijven, maar ik heb hem kunnen overtuigen, dat ik het verder best zelf kon redden. Gelukkig ging hij met stoel weg. Na 2 uur was hij erweer om mij in het vliegtuig te helpen. En hier was ik heel blij mee, want dat was toch ingewikkeld allemaal. Er vertrokken nml 3 vliegtuigen tegelijk naar Brisbane, Sydney en Adelaide.

Groeten van Mijnie, een volgende keer iets over Australie. De gewone dingen, waar ik het meest van geniet.